Rheimlandia

Rheimlandia - największa i najbardziej wpływowa wyspa Imperium Rheim, zlokalizowana w jego wschodnio-centralnej części. Jest najdłużej nieprzerwanie istniejącym ludzkim państwem w Znanym Świecie, założonym przez Christopha von Rheima I, potomka legendarnej Johanny von Rheim. Jego stolicą jest Capermire, będące również siedzibą Ministerstwa Nauk Magicznych. Wyspa Rheimlandia jest domem blisko połowy populacji Imperium.

Geografia

Krajobraz Rhemlandii dzieli się na trzy strefy, z czego największa to niskie zielone wzgórza i równiny z mglistymi łąkami, centralny płaskowyż oraz wyżyny i pasma górskie na północnym-zachodzie oraz na południu wyspy. Centralny płaskowyż posiada bogatą sieć rzeczną i można napotkać tam wiele jaskiń i wąwozów. Niewysokie północno-zachodnie pasmo górskie jest silnie zalesione i uznawane za najdzikszy region wyspy. Wybrzeże jest silnie rozczłonkowane, z licznymi zatokami i przeważnie klifowe i strome, zwłaszcza po zachodniej stronie. Na południowej wybrzeża są płaskie, akumulacyjne, zaś na północy występują wybrzeża fiordowe. W południowo-wschodniej części wyspy mieści się kilka stożków wulkanicznych, gejzery i gorące źródła.

W Rheimlandii przeważa klimat umiarkowany, ciepły morski, który charakteryzuje się czterema odrębnymi porami roku. Występują wysokie opady przez większość roku, szczególnie na zachodnim wybrzeżu. Występują głównie w formie deszczu, a liczba dni z opadami śniegu jest niewielka i utrzymuje się dłużej jedynie w wyższych partiach górskich i na północy. Częstym zjawiskiem są mgły oraz wiatry. Na wybrzeżu zachodnim często pojawiają się sztormy, powodujące powodzie morskie. Na południu Rheimlandii występuje klimat podzwrotnikowy, który dzieli się na dwie odmiany. Pierwszą jest oceaniczny, który jest stosunkowo łagodny, bez pory suchej i z bardzo ciepłym latem. Druga odmiana przechodzi miejscami w chłodne stepy, cechując się łagodną i deszczową zimą oraz bardzo ciepłym i suchym latem.

Pierwotna formacja roślinna w postaci lasów liściastych została w znacznym stopniu przeobrażona. W jej miejsce powstały liczne łąki i pola uprawne słynące ze swojej żyzności. We centralnej Rheimlandii występują buki, dęby, jawory oraz jodły, a na północnym zachodzie, pośród lasów iglastych dominuje sosna. W obszarach górskich na wyższych partiach występują lasy iglaste, gdzie przeważa świerk, modrzew i sosna. Na południu zasięg strefy podzwrotnikowej wyznacza granica występowania oliwki. Pierwotne miejsce występowania dębu korkowego i kasztanowców zajęły gaje oliwne. Zarośla i karłowate lasy zastąpiły rośliny egzotyczne, jak palmy i agawy. Świat dzikich zwierząt został w dużym stopniu przetrzebiony, do czego przyczyniło się popularne w średniowieczu łowiectwo oraz bardzo intensywny rozwój gospodarczy. Większe dzikie zwierzęta żyją głównie na północy wyspy, a także w mało dostępnych rejonach górskich i nielicznych lasach. Do nielicznych (WIP) Liczne stawy i jeziora wykorzystuje się do łowienia ryb.

Największymi miastami są: Capermire (500 tys.), Hohenburg (300 tys.), Benkheim, Ennemold, Reichenbach, Ribnich oraz Schwarzenfelde.