Snajper: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 21:12, 16 lip 2019

P.E.A.C.E. jest jednym z członków ekspedycji Wayfarer. Niechże napisze coś o sobie.

Projekt Eugeniusz (Eugene)

Projekt rozpoczęty w 2170 roku i nazwany na cześć koordynatora badania, Eugene Arber’a, biologa specjalizującego się w genetyce. Projekt ten był współfinansowany przez Zhang-York Industries i był próbą modyfikacji embrionów w celu nadania im specyficznych własności oraz próbie wywołania kontrolowanej mutacji psionicznej.

Projekt trwał do roku 2180, gdzie stwierdzono brak solidnych rezultatów, zaś oficjalnym powodem zamknięcia były kwestie etyczne. Nieoficjalnie jednak mówiono, że najważniejszym powodem zakończenia projektu było wycofanie się głównego inwestora i brak funduszy na kontynuowanie badań.

Kontrowersje i tajemnica wokół projektu Eugene

Przez dwa następne lata wszystkie osoby związane z projektem zaczęły znikać bądź były znajdywane martwe. Sami naukowcy, którzy wchodzili w skład profesora Arbera i bliscy współpracownicy znikali w tajemniczych okolicznościach, zaś osoby pośrednie mające dostęp do wszelkich danych z badania były odnajdywane martwe, w wielu przypadkach oficjalnie stwierdzano samobójstwo.

Project P.E.A.C.E

Pięć lat po zakończeniu projektu Eugene, Akademicka Aglomeracja Anomalii przy współpracy z Zhang-York Industries rozpoczęła kolejny, tym razem tajny projekt P.E.A.C.E (Psionic Extermination Auxiliary Combat Entity). Przy badaniach uczestniczyła większa część ekipy badawczej profesora Arbera, z wyjątkiem paru osób, które odmówiły współpracy. Znalezienie zastępstwa nie było skomplikowanym procesem.

Projekt „Peace” był kontynuacją wcześniejszych badań profesora Arbera nad modyfikacją embrionalną po tym, jak dokonano przełomowych odkryć i dokonań, które zatajono przed szerszą opinią publiczną oraz środowiskiem akademickim. O ile nic co wyhodowano nie przeżyło więcej niż paru dni, to obserwacje dokonane podczas poprzedniego projektu pozwoliły na bardziej precyzyjny dobór materiału genetycznego oraz kontrolowanej lecz nieinwazyjnej modyfikacji molekularnej przy wzroście zarodka.

Modyfikacje polegały na manipulacji z poziomu DNA i wszczepianiu pewnych zwierzęcych własności do ludzkiego kodu oraz do próby wyzwolenia kontrolowanych zdolności psionicznych w celach stworzenia specjalistycznych oddziałów wsparcia.

Pierwsza generacja skończyła się fiaskiem. Około 7 tygodnia próbowano zmanipulować zarodki do produkcji męskich hormonów w celu wyhodowania męskich osobników, które z biologicznego punktu widzenia (I przeciwko teorią genderowym) miały większy potencjał bojowy. W przeciągu następnych dwóch tygodni zauważono rozpad materialny embrionów i tym samym uznano pierwszą generacje za porażkę.

Druga generacja była większym sukcesem, tym razem zmuszono embriony do produkcji żeńskich hormonów, co zwiększyło przeżywalność o 85,5%. Wzrost i „narodziny” wszystkich okazów, które przeżyły zmiany pojawiające się przy okazji 7 tygodnia wzrostu (teraz nazwanego momentem X) określono mianem sukcesu. Zauważono drobne, acz istotne zmiany fizjologiczne wśród powstałych tak hybryd. Pomimo faktu, że nie zaobserwowano psionicznych mocy u żadnego z okazów, wciąż był to połowiczny sukces na dużą skale.

Niestety tym razem zawiodła socjalna gałąź przedsięwzięcia i przy socjalizacji istot do lojalności i przystosowaniu do życia żołnierza, nastąpiła zbyt wielka ingerencja psycho-chemiczna co wywołało „Slave mentality syndrom” powodujący kompletny brak umiejętności improwizacji, co często okazywało się konieczne na polu walki. Z tego powodu druga generacja poddana została przymusowej eutanazji.

P-34C3

Trzecia generacja nie różniła się niczym od poprzedniej w fazie wzrostu, dopiero po „narodzinach” stwierdzono pełny sukces. Jeden z okazów wykazał aktywność psioniczną. Z racji braku podobnego sukcesu wśród innych okazów, zostały one poddane przymusowej eutanazji.

Jednostka P-34C3 (P będący oznaczeniem budynku w którym powstała, 34 będąca salą narodzin zaś C3 będąca oznaczeniem generacji) była koronnym przykładem na to, że cierpliwość i nauka na błędach przynosiła owoc. Zastąpiono inwazyjne metody psycho-chemiczne na rzecz subtelnych, acz wciąż skutecznych metod manipulacji i nauki. Tym samym uniknięto syndromu niewolnika, zapewniając umiejętność improwizacji na polu bitwy w przypadku, gdyby zaszła taka konieczność.

P-34C3 nie była idealna, tak jak inne hybrydy nie była płodna, zaś to co było wyjątkowe dla niej był fakt że była niemową. Stwierdzono jednak, że jest to nie istotna wada w sytuacji bojowej, miałoby to znaczenie tylko w przypadku powstania wersji domowej, lecz do tego czasu zapewne sam proces zostałby doprowadzony do perfekcji, co umożliwiłoby usuwanie podobnych wad już na poziomie embrionalnym.

Peace

Wychowana w spartańskich warunkach, miała być żołnierzem idealnym. Szybka, zwinna i silna, już w wieku 14 lat była gotowa dokonać tego, co doświadczony żołnierz. Ze względu na swoją moc psioniczną, umiejętność stania się niewidzialną dla ludzkiego oka, uznano że będzie to doskonały materiał na snajpera wsparcia, potrafiącego przekraść się za linie wroga, na dogodną pozycję i eliminować krytyczne cele bądź dokonywać sabotażu sprzętu wroga z dalekiej odległości.

Peace była hybrydą klasy C4T co oznaczało, że miała kocie własności: Zwierzęce uszy które wychwytywały dźwięk o szerszym zakresie częstotliwości Oczy posiadające tkankę zwaną tapetum lucidum zapewniające widzenie w mroku Nienaturalnie elastyczne ciało Grube pazury, które zastąpiły paznokcie, z możliwością dalszego wysunięcia w celach bojowych.

W fazie socjalizacji odnaleziono też dalsze wady jak barwoślepota. Było to już bardziej istotne jeśli chodzi o warunki bojowe, niemniej P34C3 oznaczono mianem prototypu, co uratowało ją przed przymusową eutanazją.

Zachowawcze zmiany, jak lęk przed psami czy problemy przy zbyt bliskim kontakcie z pewnymi substancjami (kocimiętka) zostały uznane za coś, co w obecnej fazie badań nie dałoby się uniknąć, więc nie uznano tego za wadę prototypu, lecz przypisano to słabości klasy C4T.

Cat can into space

O ile Peace długo cieszyła się etykietą wyjątkowej, to już w trakcie jej szkolenia bojowego trwała hodowla czwartej generacji. Z powodu bycia prototypem, uznano że nie trzeba zważać na jej bezpieczeństwo. W trybie przyśpieszonym została przydzielona do ekspedycji „Wayfarer” jako ochrona oraz w celu dalszej obserwacji hybrydy i tego, jak funkcjonuje w warunkach występujących poza planetą narodzin.