Korweta Wayfarer: Różnice pomiędzy wersjami
m (Jedius IX Bakka przeniósł stronę Wayfarer na Korweta Wayfarer, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
==Zhang-York Industries "Wayfarer", model Iota, edycja 37, numer seryjny DFF34-A39C.== | ==Zhang-York Industries "Wayfarer", model Iota, edycja 37, numer seryjny DFF34-A39C.== | ||
| − | [[File:Wayfarer.jpg|thumb|right|400px|"Wayfarer" we wczesnych fazach projektu, | + | [[File:Wayfarer.jpg|thumb|right|400px|"Wayfarer" we wczesnych fazach projektu, System [[Skydome]].]]"Wayfarer" to specjalnie zmodyfikowana dla potrzeb [[Projekt Wayfarer|Projektu Wayfarer]] korweta ZYI Iota-37. Jeden ze starszych, ale bardziej popularnych ze względu na wytrzymałość tworów firmy znanej z produkcji modułów mechanicznych oraz elektronicznych z nastawieniem na ekonomiczną dostępność oraz solidność wykonania. Seria korwet Iota była przeznaczona do szybkich zwiadów w pojedynkę dzięki wydajnemu silnikowi, możliwości zainstalowania zagłuszaczy fal radiowych oraz w wersji premium (tylko od edycji 44 wzwyż) maskowania wizualnego statku. Modele Iota znalazły zastosowanie wśród floty ZYI w kilkujednostkowych grupach uderzeniowych działających za liniami wroga - bądź, bardziej realistycznie, piratów - taktyką "uderz i uciekaj" przeciw niebronionym lub słabo bronionym punktom strategicznym. W standardzie uzbrojony w dwa działa automatyczne "Holler" kalibru 30mm pod kokpitem pilota zdolne przebić nawet do 550mm standardowego pancerza reaktywnego, oraz obrotową wieżyczkę czterolufowego miotacza igieł powlekanych miedzią na dachu - zabezpieczenie przeciw zabłąkanym rozdzieraczom Roju. |
Model 37 różni się od poprzednich między innymi bardziej wydajnym reaktorem, podwójną śluzą w hangarze dla wahadłowców, radiatorami bez szwankującej siatki osłaniającej (co choć bardziej naraża je na nieprzyjacielski ogień, eliminuje bardzo powszechny we wcześniejszych wersjach problem zamarzania na nich gazów mgławicowych co prowadziło potem do pękania całej konstrukcji) oraz wreszcie poprawnie działającymi kapsułami ratunkowymi. Choć "Wayfarer" bardzo słabo wypada w testach zwrotności w porównaniu z każdym innym modelem konkurencji ze swojego rocznika, posiada zaskakujące bezpieczne przyspieszenie w próżni wynoszące 153m/s² (ulegające jedynie statkom MalComp), oraz zdecydowanie przodującą w swoim przedziale cenowym maksymalną prędkość w atmosferze, wynoszącą Mach 9 (11 025 km/h w standardowej atmosferze 1,168 kg/m³). Utrzymywanie tej prędkości przez dłużej niż 30 minut może jednak doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia lub zniszczenia powłoki ceramicznej, bądź nawet rozbicia pojazdu. | Model 37 różni się od poprzednich między innymi bardziej wydajnym reaktorem, podwójną śluzą w hangarze dla wahadłowców, radiatorami bez szwankującej siatki osłaniającej (co choć bardziej naraża je na nieprzyjacielski ogień, eliminuje bardzo powszechny we wcześniejszych wersjach problem zamarzania na nich gazów mgławicowych co prowadziło potem do pękania całej konstrukcji) oraz wreszcie poprawnie działającymi kapsułami ratunkowymi. Choć "Wayfarer" bardzo słabo wypada w testach zwrotności w porównaniu z każdym innym modelem konkurencji ze swojego rocznika, posiada zaskakujące bezpieczne przyspieszenie w próżni wynoszące 153m/s² (ulegające jedynie statkom MalComp), oraz zdecydowanie przodującą w swoim przedziale cenowym maksymalną prędkość w atmosferze, wynoszącą Mach 9 (11 025 km/h w standardowej atmosferze 1,168 kg/m³). Utrzymywanie tej prędkości przez dłużej niż 30 minut może jednak doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia lub zniszczenia powłoki ceramicznej, bądź nawet rozbicia pojazdu. | ||
Krytycznie wysokie zużycie paliwa podczas wchodzenia w atmosferę zniechęcało do kupna początkujących kupców, dlatego od edycji 22.5, Iota wyposażony jest w standardzie w trzyosobowy (pilot + dwóch pasażerów) wahadłowiec-lądownik "Gulliver" Charon-6 o pojemności transportowej 18500L/20T. | Krytycznie wysokie zużycie paliwa podczas wchodzenia w atmosferę zniechęcało do kupna początkujących kupców, dlatego od edycji 22.5, Iota wyposażony jest w standardzie w trzyosobowy (pilot + dwóch pasażerów) wahadłowiec-lądownik "Gulliver" Charon-6 o pojemności transportowej 18500L/20T. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:53, 19 paź 2018
Zhang-York Industries "Wayfarer", model Iota, edycja 37, numer seryjny DFF34-A39C.
Model 37 różni się od poprzednich między innymi bardziej wydajnym reaktorem, podwójną śluzą w hangarze dla wahadłowców, radiatorami bez szwankującej siatki osłaniającej (co choć bardziej naraża je na nieprzyjacielski ogień, eliminuje bardzo powszechny we wcześniejszych wersjach problem zamarzania na nich gazów mgławicowych co prowadziło potem do pękania całej konstrukcji) oraz wreszcie poprawnie działającymi kapsułami ratunkowymi. Choć "Wayfarer" bardzo słabo wypada w testach zwrotności w porównaniu z każdym innym modelem konkurencji ze swojego rocznika, posiada zaskakujące bezpieczne przyspieszenie w próżni wynoszące 153m/s² (ulegające jedynie statkom MalComp), oraz zdecydowanie przodującą w swoim przedziale cenowym maksymalną prędkość w atmosferze, wynoszącą Mach 9 (11 025 km/h w standardowej atmosferze 1,168 kg/m³). Utrzymywanie tej prędkości przez dłużej niż 30 minut może jednak doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia lub zniszczenia powłoki ceramicznej, bądź nawet rozbicia pojazdu. Krytycznie wysokie zużycie paliwa podczas wchodzenia w atmosferę zniechęcało do kupna początkujących kupców, dlatego od edycji 22.5, Iota wyposażony jest w standardzie w trzyosobowy (pilot + dwóch pasażerów) wahadłowiec-lądownik "Gulliver" Charon-6 o pojemności transportowej 18500L/20T.
Zainstalowane moduły:
GKK-3F, generator promienia ściągającego - Słaby ściągacz o zasięgu do 30m, zainstalowany w tylnej części korwety, pod hangarem. Służy do pomocy przy dokowaniu wahadłowcem bądź innym małym pojazdem. Bez tego urządzenia, będąc w zasięgu studni grawitacyjnej systemu słonecznego, bezpieczne dokowanie jest praktycznie niemożliwe, o ile pilot nie posiada nadzwyczajnych umiejętności.
CGK Bluehome, generator sztucznej grawitacji - Oparty na jonizacji pierwiastków węgla. Niski pobór energii, brak możliwości sekcjonowania oddziaływania, działa tylko w pomieszczeniach z atmosferą. Wrażliwe osoby skarżą się na dyskomfort i bóle głowy przy dłuższym przebywaniu w strefie działania systemu bez żadnych przerw (ok. 25 dni). Ogromny pobór energii.
"Holler" 30mm, działo automatyczne x2 - Jeden z najpopularniejszych modeli, bo jeden z najtańszych tego rodzaju. Szybkostrzelność 30 pocisków na minutę (60 w przypadku sprzężenia naprzemiennego dwóch sztuk), przebicie do 230mm standardowego pancerza reaktywnego przy podstawowej amunicji, 550mm specjalistycznymi pociskami przeciwpancernymi. "Holler" nie jest znany z niezawodności - często niekompatybilny z systemami sztucznej grawitacji ma tendencję do blokowania otwartego zamka w tylnej pozycji z racji ruchomej szyny prowadzącej. Łatwy jednak w naprawie oraz z wysoką dostępnością części zapasowych, jest bardzo popularnym wyborem również w cywilnych jednostkach.
GNM4, czterolufowy miotacz igieł - Reklamowany wraz ze środkiem owadobójczym jest częstym wyborem dla samoobrony przeciw zabłąkanym organizmom Roju w Zewnętrznym Kręgu. Piraci potrafią wprowadzać modyfikacje do broni, używając tytanowych igieł by dziurawić kokpity nieosłonionych, lekkich jednostek. W Eterze istnieje popularne rozwinięcie skrótu - "Good Night, Mother4ker".
Reaktor jądrowy normy TrenCo 1SJK - Egzemplarz średniobudżetowy. Przeciętna wydajność na dzisiejsze czasy, wysoka zawodność, rekompensowana niskimi kosztami utrzymania (grafitowe pręty, szeroka kompatybilność radiatorów). Plusem jest modułowa budowa, co umożliwia wygodne wpisanie reaktora w konstrukcję pojazdu. "Wayfarer" posiada go między dwoma piętrami użytkowymi.
Oryginalne silniki Iota-37 - Napędzane paliwem bez domieszki azotanów. Mocne, wytrzymałe, niepodatne na usterki. Poza wysokim zużyciem paliwa i niską manewrowością, bardzo mocna strona pojazdu.
-
Zasoby:
-
