Larl Layton
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ciemne, popielatej barwy włosy, brązowe oczy i zdecydowany brak szczodrości we wzroście od natury która postawiła granicę na wysokości równych stu pięćdziesięciu centymetrów - to najkrótszy możliwy sposób na zdefiniowanie aparycji Larla. Zawsze starannie ostrzyżony w charakterystyczny sposób "na grzybka", z nieodłączną i niemal niezmienną miną mogącą (być może trochę mylnie) sugerować zażenowanie, pogardę lub znudzenie światem. Zawsze ogolony. Ubiór ma praktycznie zawsze schludny - najczęściej jest to biała lub beżowa koszula pod kamizelką swetrową, nierzadko przyozdobiona również czarnym lub granatowym krawatem. "Wyjściowo" standardem jest dla niego założenie jasnobrązowego płaszcza ze skóry oraz kaszkietu o pasującym kolorze oraz materiale.
Z postury niemal zawsze wyprostowany. Porusza się zdecydowanie, choć wcale nie żwawo. Głos ma dość niski, sprawiający wrażenie że ten zawsze jest o coś nadąsany - w sumie jest to główny faktor sprawiający, że można go odróżnić od nastolatka.
Lubi porządek, spokój, ciasto francuskie i Marię Rogers.
Nie lubi bałaganu, braku wskazówek oraz brokułów. Ostatnio też wampirów.
Ma w zwyczaju uczepić się zbyt długo jednej myśli/pomysłu, przez co inne, często lepsze rozwiązania umykają mu koło nosa.
